Dans van de natuur

LOUIES

In het woud van fluisterende bomen,
zingen zilveren vogels, als dromen.
Waar nacht de hemel kust in tederheid,
en sterren dansen in de eeuwige tijd.

Een maan, als een zilveren schijf zo rond,
Verlicht het pad met haar betoverende grond.
Waar schaduwen dansen in stille pracht,
Als silhouetten in de donkere nacht.

Het hart van de aarde, een oceaan van rust,
Waar fluisterende bladeren de stilte kust.
Een symfonie van leven en dood,
Een eeuwige dans, een oneindige nood.

In dit woud van tijdloze pracht,
Voel ik me klein, maar toch vol kracht.
Een deel van het geheel, een stem in het koor,
Onder de sterren, voor eeuwig door.