Moreel tekort

Joris Olivier

Moreel tekort

Een vogel zweeft hoog in het zwerk,
op het land onderbreekt men zijn werk.
Het zijn de vleugels van de rode wouw,
door zijn vleugels herken je die gauw.

De vogel cirkelt in kringen in het rond,
dat is duidelijk te zien hier vanaf de grond.
Wandelaars en fietsers staan stil en kijken op,
gemotoriseerden hebben geen tijd voor ’n stop.

In de verte klinkt de wielewaal en de koekoek,
laten zich niet zien, hoe ik ook speur en zoek.
Witte strepen in het fel blauwe firmament
van straaljagers een fenomeen nooit went.

Koeien grazend in de wei laten veel gas vrij,
een zware last voor de groene natuur en bij.
De melk en biefstuk vragen een hoge prijs,
daarover maken wetenschappers ons wijs.

Maar de consument wil dat niet weten,
blijft zijn stukje onduurzaam vlees eten.
Boer en overheid verdienen aan de export,
ja, er is nog veel dat aan ‘t moreel schort.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht 

Geplaatst op: 03-09-2023

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Moreel tekort’ van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.