Zonsondergang
Met de schemer in het gezicht.
De avondzon in beide handen.
Het oranje oog kijkt over landen.
naar het dampend tanend licht.
Ik zie de laatste schijn steeds lager.
Tot het zich een uitweg baant.
Tot westenwind de ogen traant.
De kleuren worden langzamer trager.
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren over zee.
De schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-06-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zonsondergang’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.