Je pluisde nog even
je pluisde nog even
ik zag het grijs
van de zee
boven land
vlokkig ontladen
in dwarrelend wit
dat stilte
danste op een
onzichtbare wind
ik zwaaide
en ving jou
op de mouw
van mijn jas
je pluisde nog even
toen je huisde
in de holte
van mijn hand
schitterde kristal
tot je structuren
kraakten en een
voor een braken
jij als druppel
de koude grond
weer licht
spetterend raakte
in samen stromen
verloor jij je dromen
langzaam terug
vloeiend naar zee
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 28-12-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
28/12/2014
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je pluisde nog even’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.