VIJF MARIALEGENDEN I

Martin Kageling

MIRAKEL

Zij kon er niet genoeg van krijgen
te kijken naar alles om haar heen.
Spelen deed ze maar het liefst alleen
en nam ze deel, dan onder zwijgen.

Zo leek ze de wereld te ontstijgen,
in afwachting van wat komen ging,
maar stralend in haar afzondering
maakte ze zich haar omgeving eigen.

Tot haar vijfde heeft ze steeds gezwegen.
Het gezin zit om de tafel – etensuur.
Na het woord van vader tot de Vader
sluit hij het raam tegen de lenteregen.

Een diepe gloed dringt door de kamermuur,
wanneer zij zegt:
'Wees gegroet, Maria, vol van genade'.