Desillusie

Joris Olivier

Helemaal opgaand in m’n boek
‘k met mijn aandacht lees,
zit ik in mijn stoel,
als de bel luidt.

Ik schrik op, loop naar ’t raam,
zie haar beneden staan,
haartjes in de wind,
van boven net ‘n klein kind.

MIjn hart slaat dra op hol,
voel mijn bloed in d'adren stol’,
hol de trap af naar benee,
vergeet onderweg menig tree.

Voor de deur staat mijn muze,
ik stamel, lieve, lieve Suze,
ik kus haar op haar mond,
wijl mijn hand haar middel vond.

Ik voer haar de trap omhoog,
wijl ik onderwijl poog
’t evenwicht te bewaren,
komt m’n hart niet tot bedaren.

Dan volgt ’n harde klap,
mijn reactie volgt dan rap,
raap m’n boek van de grond,
wijl m’n hart ‘t ritme hervond.