Spontaan

Joris Olivier

Spontaan

Op die drukke plek, het goot van de regen,
kwam ik mijn gedroomde Venus tegen,
blonde lokken, blauwe ogen, fraaie curven.

Ik aarzelde even of ik het wel zou durven
om haar te vragen met mij mee te gaan
naar een stiller plek niet ver daar vandaan.
Maar vóór ik mijn mond kon open doen,
verraste zij mij met een spontane zoen.

Mijn handen vonden haar borsten al snel,
het duurde denk ik zelfs nauwelijks een tel.
Ze voelden heerlijk zacht en wat zij bood
bleek zeker niet te klein, ook niet te groot.

De toekomst zag er voor ons zonnig uit,
zij werd al heel snel mijn lieve bruid.
We bleven daarna voor altijd bij elkaar,
we vormden een gelukkig liefdespaar.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 15-09-2023

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Spontaan’ van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.