Musische vrijage

Joris Olivier

Musische vrijage

In het koele maanlicht waart een liefdespaar,
waarbij hun ogen alleen oog hebben voor elkaar
verkerend in een wereld alleen met hen tweeën,
vol met passioneel vuur, dat nooit zal doven.

Hun lippen vinden elkaar met hete kussen,
met een hartstocht, die niet is te blussen,
gelijk d’eerste regendruppels op dorstige klei,
in een volledig opgaan van hij en zij,

innig verstrengeld in een omhelzing dicht opeen,
waarbij beide lichamen huid op huid vormen één.
Hun liefde verenigt hen als een symbiotisch zijn,
zodat onderscheid verdwijnt tussen mijn en dijn.

Zijn adem in haar oor is een zachte fluistering
van hevig verlangen dat haar hart doet overslaan.
Haar lichaam beeft bij elke liefkozende streling,
voelt als magisch balsem alleen zij kan verstaan.

In een musische harmonie gaan ze op in elkaar,
als dansers die één zijn in een ritmische wals,
elke aanraking en elke kus vult beider harten,
met een liefdespassie die nooit voorbij zal gaan.

De tijd staat stil, terwijl ze zich verliezen in elkaar,
alleen het universum is getuige van hun liefde.
In hun samensmelten komen ze tot hemelse hoogte,
samen zwevend op de golven van hun extase.

Hun passioneel vrijen zet hen in vuur en vlam,
in een sensuele dans, geen eind aan kwam.
In elkaars armen vinden ze elkaar in eeuwige rust,
opgaand in hun niet afnemende passionele lust.

Dit moment is alleen van hen, een kostbare schat
een herinnering die voor altijd zal voortbestaan.
In het koele maanlicht dansen de twee geliefden,
vrijend met een passie die nimmer zal overgaan.