Passen in het zand
verdwaald
in niemandsland
groette mijn hand
de wolken in
hun door de wind
bijeen geveegd verband
lege einders
keken terug zonder
de ogen neer te slaan
en voeten maten
passen in het zand
zonder te gaan
mijn menselijkheid
had afgedaan
werd niet gevoed
toch heb ik jou
ontmoet in niemandsland
mijn broeder jij maakt alles goed
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Passen in het zand’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.