me

elze schollema

lees me voor, diep uit de
spelonken van je hart, schrijf me
steeds wanneer je stem verloren
aan de akker staat

roep me aan als het licht gebroken
je lach ontdoet van de sluier
waarin je leeft, groei met mij zoals
het koren wordt gedorst met lange halen wijn

neem me zoals de horizon zich
strekt aan mijn gevoelens
en jouw liefde zich vlijt
als zachte was tegen mijn hunkerend lijf

zeg me wie je bent als de
regen jouw ontdooit met kleine drupjes inkt
en de wimpers van jouw ogen mij
bestrijken met de zoete honing van verlangen

kus me in mijn laatste uur
waarin ik de spijbelende dood ontmoet
die te lang op zich heeft laten wachten, me
begeleidt op weg naar een nieuw avontuur