de kapper

Peter Paul Doodkorte

de haarlokken
ooit donker bruinend
tegen het zwarte aan
met de jaren
langzaam grijzer
tot nu wit als sneeuw

bladeren in een boek
dat modellen toont
hoeft bij hem niet
hij knipt snijdt en scheert
het laatste nieuws vertellend

zijn mening klaar heeft hij
over alles en iedereen
niets kan ik bedenken
waar hij niks van vindt
over hoofddoekjes echter
heb ik hem nooit gehoord

het haar gesneden
ben ik tevreden
mijn ego daarbij strelend
zegt hij gladgestreken
op schalkse toon
jij bent de geknipte persoon

mijn haren kort
de wenkbrauwen scherp
de kin weer glad
weten hij en ik
als het permanent
is dit nooit permanent

stiekempjes denk ik vaak
jammer toch
dat hij die weet
hoe het land te besturen
enkel druk en bezig is
met altijd haar te knippen