nacht

Amée

Bij de horizon, waar de zon langzaam zakt,
Klinkt een fluistering, zacht en ongezakt.
Woorden als kiezels, rustend aan de oever,
Een gedicht ontluikt, eenvoudig en sfeervol, keer op keer.

In de nacht, waar de sterren hun verhalen breien,
Ontwaakt de maan om dromen te verspreiden.
Makkelijk als een briesje dat de stilte kust,
Niet te moeilijk, als de schittering van stardust.

De bloemen in het veld, een kleurenpracht,
Wuiven mee op het ritme van de zachte nacht.
Eenvoudig als de regen die de aarde kust,
Niet te moeilijk, als de dauw die de morgen sust.

Laat de pen dansen, als een elegante zwaan,
Op het papier ontvouwt zich een verhaal, gedaan.
Makkelijk en niet te moeilijk, als het leven zelf,
Een gedicht geschreven, in de taal van het verbeeldend gewelf.