Verlossing

Valentijn

Je schrijft me een brief in een taal
die alleen vogels kunnen lezen
Met je ogen naar binnen gekeerd
penseelt je hand het bericht
dat buiten ons is ontstaan

Gevleugelde woorden
in rode inkt gedrenkt,
ontsnapt aan een glimlach,
stollen tot karakters
van weemoed

Het woud heeft zijn stem verloren
de stammen staan verdwaasd
met takken die zoeken naar
een reden voor hun bestaan

De lente wacht ondergronds
koperen dwaalgasten en
geduldige mussen
kunnen je helpen om buiten
je zinnen te treden

Er is een geboorte op komst
van bloedeigen gedachten
je hoeft ze alleen nog maar
te verlossen uit het onverwachte