BEZINNING

Inge Depauw

In de stille bungalow,
daar staat de stoel al klaar om op te schrijven,
om op te bezinnen als zou 't zijn als op retraite te verblijven,
'k hou erg van de stilte, die m'n brein zo dwingt
om langzaam te verstillen,
om het te bedaren zonder iets te doen, of zonder iets te willen,

plots is er tekst, dat is toch om ter gekst,
vanuit 't niets komt het aan, 'k heb er niets voor gedaan,
'k schreef de muziek, melodie en ritmiek,
op een wip en een gauw schudde ik z' uit m'n mouw,
tijd om te pennen en 't lied te verwennen
door aandacht te schenken aan heel kleine wenken
en om te luis't'ren naar 't nu snelle fluis't'ren
van woorden en zinnen heel diep hier vanbinnen,

tijd ook om de kern van deze bezigheid eens nader te bekijken
en zo alle vragen van de afgelopen maanden niet 't ontwijken,
komt er dan een antwoord dat 'k met zekerheid
tevreden goed kan keuren,
of zal dat niet nu, maar heel misschien pas
in een volgend lied gebeuren?

Komt het al schrijvend, al drijvend, al wrijvend,
al wachtend, al trachtend, al smachtend, al achtend?
Komt het met beken, met steken, als deken,
als zwemmend in water, al kotsend met kater?
Brengen de vragen die mij nu belagen,
verstoken van vrede, al zoekend naar rede
in alle onrust een woord dat de vraag sust,
een woord dat bevredigt, de volle kan ledigt?

In de stille bungalow, daar is de stoel de hele nacht bezeten
om er, na het schrijven van veel zinnen
't simpel antwoord toch te weten,
en een groot geluk voor mij is dat het,
op een goed moment gekomen,
al 't geworstel en gewoel
van de voorbije tijd heeft weggenomen.