Sprookjesbos

Paul Duyvesteyn

Een druilend dicht bladerdek
ontneemt het zicht van een kind
dat vermoeid op een boomstam rust
Zijn versleten schoenen schuiven
in een modderige plas water

Hij houdt zijn blote benen warm
door met twee handen te wrijven
Het kwastje van zijn wollen muts
schommelt mee met
lichte bewegingen van zijn hoofd

Hij droomt over een wandeling
in een sprookjesbos,
met aan alle boomtakken
een brandend kaarsje
Hiermee wordt zijn met
goudglinsters bedekte pad verlicht