Jeugd

Mariska Karssen

In mijn gedachten komen mijn jeugd voorbij heb mij gevoeld nooit vrij
Dat onbezonnen gevoel hoe je je jeugd moet beleven
Blijft de hele tijd aan mij kleven
Het verdriet hierom golft omhoog en ook nu hou ik het niet droog
Aansluiting in de klas vinden was moeilijk voor mij en ik hoorde ook nooit echt ergens bij
Vaak werd ik door de leraar apart gezet omdat ik nooit goed oplet.
Zie me nog zitten eenzaam en alleen en ook toen al kon ik voor mijn gevoel nergens heen
Thuis kon ik ook niet echt terecht want met mijn moeder ging het vaak slecht
En mijn vader moest werken om het gezin te draaiende te houden dus had ik niet echt iemand om op te bouwen.
De eenzaamheid die ik al mijn hele leven voel is hier ontstaan dat is wat ik bedoel
Vanuit mijn kindertijd ben ik gewend om mij aan te passen en heb ik aangeleerd hoe ik me sociaal wenselijk gedraag maar dit heeft alles van mij gevraagd.
Uiteindelijk heb ik mede hierdoor nooit zelfvertrouwen ontwikkeld en dat maakt het allemaal zo ingewikkeld