Water

Nodosus

Een bodem van een oceaan
een perfecte plek voor een stil bestaan
blijkt er een teistering te zijn van een constant geruis
het zit er nog steeds, in mijn nog zo kleine huis

muren en hoeken creperen onder de druk
er dreigt instorting, mijn leven kent geen geluk
wateren worden woorden en sporen mij aan
ik hoor het toch niet, ik laat het voorbij gaan

en langzaam legt mijn lichaam mij neer
op de natte vloer kijk ik op voor de laatste keer
nederig accepteer ik mijn lot
het hoeft voor mij niet meer
de muren zijn toch al kapot