Brugdame

Paul Duyvesteyn

Op een eindeloze zandvlakte verrijst een eenleunige brug
Hierop staat een statige rood langgerokte dame,
haar haar opgestoken met een zwartzilveren diadeem
Met gouden schuifspeldjes is dit hoofdsieraad vastgezet

Zij draagt een crème kleurige panamahoed met brede rand,
die haar aangezicht donker overschaduwt
Haar puntige kin is uit de donkerte gebleven,
waardoor zonnegloed een kleurspel speelt met zweetdruppeltjes

Op haar hoed zitten pluizige struisvogelveren,
met zilveren krabspeldjes vastgezet
Bij elke voetstap maken ze een zwierig dansje
Zonneweerschijn van speldjes en wervelende veren
geven de dame een adelijke verschijning

Door uitstekende brugplanken zijn haar naaldhakken losgerukt
Zij is nu blootvoets en omklemt stevig de leuning,
gespannen om zich heen kijkend
Bij buigen over de brugleuning ziet ze alleen glinsterend glasachtig zand
Zij is bang waardig voort te gaan,
uit angst voor mogelijke brughoutsplinters