De stoel

Marius Th. Litzrőth

Ergens op een eiland midden op de atlantische oceaan.

Eet verrukkelijke composities klaar gemaakt met liefde.


Tegenover me een lege stoel, en denk aan de tijd dat daar wel iemand was die met mij deze geneugde deelde.


De lege stoel stort me in een melancholisch bui en voel weggedrongen verdriet langzaam naar de oppervlakte drijven.


Ik mis een maatje, een compagnon, een vrouw die met mij mee kan genieten van de geneugten van het leven.


Een vrouw die het begrijpt wat het is om een gezel in het leven te hebben. Die je in de ogen kan kijken en voelt wat liefde betekent.


De lege stoel zal er komende week nog zijn. Daar zal ik nu mee moeten leven. Maatr sta op en zet je gevoel om in daden, zodat de stoel je het geven gaat, de liefde.