ROEP DER VERTE

Han Messie

Een ontastbare boei klemt
de pas volgroeide kikker
dwingt hem
almaar voort te springen
van vijver naar stroom _ of meer

rusteloos zoekt het dier verder
steeds ander water!
zonne- en manestralen
zijn blinkende tralies
die de wijdste ruimte vatten
altijd meegaan

hij schuifelt spiedend
onder hoge graspluimen
plots noodt luid krekellied
tot gedachteloos dansen
door zoele weidegeuren

de verlopen speurder vindt het
leeft voorgoed in één poel
laat met zijn soortgenoten
het zomernachtconcert klinken
der bewust besloten vrijheid.