EIGEN BEHOUD
Bij mijn lange reis
door het waaiende duister
van de stormende levenszee
verlang ik naar een vaste rots
boven de kokende golven
om stevige steun te hebben
maar ik klem mij vast
aan een kleine sterke zuil
die liggend voort host
wild danst springt en duikt
op het brullende schuim
doch onverstoorbaar koers zet
naar de lage enige ster
aan de pikzwarte einder
dat enkele lichtpuntje
schenkt onblusbare moed
groter dan Satans macht
zendt stemmen door de nacht
zingend van behouden aankomst
in 't Oord van genade
en eeuwige schittering.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-10-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘EIGEN BEHOUD’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.