De twee sleutels.

Els Hengstman-van Olst

Het was beangstigend en duister
ja aarde donker om mij heen,
ik probeerde een weg te vinden
toen een zacht Licht mij bescheen.

Oh ik herkende direct mijn Jezus
en rende blij Hem achterna,
bij Hem ben ik volkomen veilig
zelfs als ik door het donker ga.

Ook al hield ik Hem goed vast
en leunde zelfs op Hem,
toch werd mijn geloof beproefd
maar toen hoorde ik Zijn stem!

Hij lachte en ik zag een open hand
-en Jezus wist het wel-
dat daarin twee gouden sleutels lagen
rechtstreeks uit de duistere hel!

Hij draaide Zich om en sprak tot mij:
"Kom op Mijn kind ga staan,
wij hebben glansrijk overwonnen
dát is wat Ik aan 't kruishout heb gedaan!"

"Zie je deze gouden sleutels,
die zijn van de dood en dodenrijk,
Ik heb ze opgeëist door Mijn offer
je mag nu leven in Mijn Koninkrijk!"

Nu heeft de donkere duisternis
geen schijn van kansen meer,
want Jezus is het Eeuwig Licht
en de opgestane Heer!



Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 19-04-2023

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Els Hengstman-van Olst (Actief sinds: 28-12-2014)

Informatie bij het gedicht

Openbaring 1:18 Gedicht geschreven n.a.v. een getuigenis.

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘De twee sleutels.’ van Els Hengstman-van Olst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.