Gewoon is ongewoon

Tim Lugtenberg

Je was het tikken van de klok
Je was de wekker in de morgen
Je was het nemen van een gok
Je was een leven zonder zorgen

Je was de zon die onderging
Je was de sterren en de maan
En pas toen ik dat onderving
Was jij al ver van hier vandaan

Soms is iets wat eerst heel gewoon lijkt
Al weer weg voordat je ziet
Dat gewoon heel ongewoon blijkt
En jij blijft zitten met verdriet