in kerend tij
je gaf me ogen
om je blik te lezen
ik mocht je zien
in ongebruikte kleur
en zonder tegenlicht
in stil bewegen
liet je me handen
gaan over je huid
we stemden af op
ongehoord geluid
we dronken water
dat ons samenvloeide
werden één in smaak
hoopten dat nieuw leven
ons deed openbloeien
het was te laat
in kerend tij
verdronken wij
ogen neergeslagen omdat
handen ringen dragen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘in kerend tij’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.