Veroudering
Altijd 'is' een mens,
Totdat die 'is geweest'.
Zij of hij jong is en
Denkt dat dat nooit
Veranderen zal; maar
Vergeet dat veroudering
Eens meeneemt in een
Vrije val. Onomkeerbaar
Ook dit keer weer verliest
De mens iets van weleer.
Zo heeft de mens veel geleerd;
Heeft die enorm veel gepresteerd;
Een loopbaan opgebouwd; Is die
Gelukkig met de liefde getrouwd.
Diegene die zo zijn geluk mag
Beleven, zal zich er ooit
Rekenschap van moeten geven;
Dat inmiddels iets voorbij is
Gegaan; dat niet toestaat de weg
Terug in te slaan.
Onomkeerbaar, die rimpel in het
Bestaan, grijzende haren gaan iets
Vervangen van wat eerst onomkeerbaar
Leek; maar nu nog iets is van verlangen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-07-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Veroudering’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.