Thuis

PoeziePrinses

Het nest heb ik lang geleden verlaten
Mijn vleugels kan ik breed uitslaan
Dons heb ik achtergelaten
Jaren naar de hoogste bergen en de verste contreien
Ben ik voorbij de zon gegaan

Toen de bladeren vielen, de dagen kort en koud
Keerde ik terug naar de basis
Die ooit veilig en vertrouwd voelde
De boom was kaal en het nest zoek
Weg de nostalgie, dat waar ik zo van houd

Het kompas blijft draaien en houdt stil bij mijn hart
Het wijst me de weg naar de plek
Een veilige haven vol warmte
Waar elke dag thuiskomen is
Een stukje toekomst, helemaal zelf gebouwd