Een eiland van beenderen.
Een eiland van beenderen
voel ik uit mij glijden,
waarin in elk vliedend bot
je naam ingebrand staat.
Met lange vingers misgrijp ik ze na
en reikhalzend
mijn armen slaand in troosteloze
lege ruimte die niet reageert.
Hoe lang zou ik mijn vleugels
je na willen laten vliegen,
maar hun gebroken nerven
weigeren het.
Een brodeloze mond
zal nog eenmaal schreeuwen,
de echo hoor je niet eens meer.
Het is dan het uur om te buigen
en te zeggen:
niet schreien, maar verder leven.
Oh verdomme wat is
leven toch
moejeluk
!!!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-11-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Jan Sen (Actief sinds: 01-10-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een eiland van beenderen.’ van Jan Sen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.