De weemoed om het verdwijnen
Het musje, hongerig, wilde met graagte landen
op jouw van lekkers voorziene open handen
Zo een alledaagse beeld, je stond er nooit bij
stil...
Nu zoek je vergeefs, bestáán die beestjes nog?
Nog meer werd je zomaar ontnomen uit het leven
van iedere dag: spreeuwen die je toen bij bosjes
tegelijk zag!
Je voelt je momenteel van weemoed vervuld...
De geringe ongemakken van alle vogels, met heel
veel liefde geduld!
Dakoyria, 2023.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-03-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De weemoed om het verdwijnen’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.