Hij die de mens beziet
Eenzaam maar niet alleen
ja alleen, dat is er geen.
Het gaat er om hoe men zich voelt
dat wordt daarmee bedoeld.
Op dees aarde leven zo veel mensen
dat men zich weleens eenzaam zou willen wensen,
maar met zoveel mensen om je heen
ben je nooit eens echt alleen.
Helemaal alleen met niemand om je heen
op een plekje heel sereen.
Om je zelf weer op de rails te zetten,
zonder dat andere je begluren of op je letten.
Want in onze samenleving in welvaartstijd
is geen plaats meer voor genegenheid.
De mensen is zo in zich zelf gekeerd
dat hij geen ander meer accepteert.
Het was toen de welvaart kwam
dat het onze menselijkheid ontnam.
Daar het hebben nu regeert,
is het dat men zijn naasten weert.
Het grote graaien dat viert hoogtij
niemand maakt een ander meer blij.
Dus kan men er niet meer omheen,
de mensheid leeft eenzaam maar niet alleen.
DdJ.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-02-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dolf de Jong (Actief sinds: 26-12-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Hij die de mens beziet’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.