Letterklanken Doen Mij Scanderen
De letterklanken doen mij scanderen,
En ik vorm de woorden vol venijn
Om in zinnen van het zinvol leren
Uit te komen in een terzine of kwatrijn.
De woorden vormen klankkleuren in assonanties.
Zij vormen de opmaat tot een harmonieus sextet;
Of struikelen over hun eigen introverte alliteraties,
En komen niet verder dan een oneven kwintet.
Ook gaan de zinnen aan het einde in een rijmklank
Verloren; zij zijn dan kruisend of omarmend van
Aard, en als er opvolgend een klankkleur is
Geboren, dan gaan zij binnen het rijm gepaard.
Zo vormen metaforen en spraakvormen
Zich tot beelden binnen een gedicht.
Zo geeft illusie aan de werkelijkheid zijn beelden,
En geeft aan het gedicht zijn eigen gezicht.
De dichter boort met al zijn diepgang
Van ziel zijn hemels aan. Zo kan het
zijn, zonder het zelf te willen, dat het
Mooiste gedicht kan ontstaan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-07-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Letterklanken Doen Mij Scanderen’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.