Zaailing
Hij wordt hevig geranseld
met bloedstriemen op arm een benen
Zittend op een kartonnen krukje drukt hij jonge plantjes in potgrond
Bij de laatste knakte het stengeltje
Dat was ook het moment dat een overbuigende gestalte
een donkere schaduw over de zwarte aarde wierp
Nerveus probeerde hij het gehavende stekje
helemaal in de teelaarde te drukken,
om het aan zicht te onttrekken
In schaduwmassa kon hij niets meer zien
en blijft de ontzielde zaailing in zichtsveld van zijn belager liggen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-03-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zaailing ’ van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.