Parkeerbon

Paul Duyvesteyn

Hij was blij toen een spierwitte envelop
door de brievenbus gleed
Hij waste zijn handen,
deed plastic doktershandschoenen aan,
pakte een goudgele briefopener
en sneed voorzichtig de envelop open
Kleine witte papierkorreltjes dwarrelden door de gang,
oplichtend door een streepje zonlicht vanuit het voordeurraampje
Hij vouwde vol verwachting de brief open

Met leren zolen onder zijn schoenen
stampte hij van woede op de spiegelende parketvloer,
kleine hakafdrukken in het gladde hout achterlatend