Tijd: Een Onzichtbare Reis

Amée

In de stroom van momenten, waar verleden en toekomst zich vermengen,
Tijd, een ongrijpbaar fenomeen dat levenspaden strengelt en strengelt.
Als zandkorrels die wegglijden door de vingers,
Een continue reis, waar de klok onophoudelijk tikt en tikt.

De herinneringen als foto's in een album van het hart,
Tijd, een architect van ervaringen, een onzichtbare kunst.
In de ochtenddauw van het nu, waar de uren vervagen,
Een constante metgezel, waar geen ontsnapping mogelijk is, geen passage.

Het tikken van de klok als een zachte melodie,
Tijd, een lied dat de seizoenen in een cirkel brengt, vrij.
Een spiraal van momenten, als een eindeloze rij,
Een reis van geboorte naar het onbekende, naar het oneindige vrij.

Laten we de tijd omarmen, als een oude vriend,
Tijd, een metgezel die elke fase met zich verbindt.
In het weefsel van het nu, waar verhalen ontstaan,
Een ode aan de tijd, die voortdurend blijft gaan.