Kortstondig

Trijan

Emoties liepen op,
we mochten weer, proeven aan een collegiale sfeer,
bevrijd van de thuiswerkknop.

Het stadhuis had ineens grandeur,
het graniet ging ons verwarmen, lange gangen die ons omarmen,
weg uit de solitaire sleur.

Bureaustoelen die ons verleiden,
beeldschermen werken als een magneet, voorzichtig pak ik mijn toetsenboord beet,
op het nieuwe normaal voorbereiden.

Het virus greep ons wederom bij de keel,
contacten moeten wij vermijden, alleen het beeldscherm mogen wij verblijden,
kortstondig deja vu was een warm geheel.