De klap

Evelyn Dijkstra

Daar zit hij dan
de dokter, de orthopeed.
Hij zegt dat hij het zeker weet
er is niets dat mijn rechterbeen niet kan.

Er is niets mis mee.
Je kunt door meer je leven,
zegt hij tevreden alsof hij daarmee
mij een antwoord heeft gegeven.

Ik probeer het
duidelijk te maken nog 1 keer:
Er is niets mis met mijn rechterbeen!
Het gaat om mijn linkerbeen.

Alles doet pijn.
Rusten, zitten en stilstaan.
Zo kan ik toch niet doorgaan?
Maar de dokter lijkt vooral met zijn aantekeningen bezig te zijn.

"Gaat u toch heen
en pak uw leven weer op.
Zet vanwege stress uw leven niet stop.
Er is niets mis met uw rechterbeen."

Wanhopig van de pijn,
pijn die hij niet kan verklaren,
pijn die er dus niet kan zijn,
zit ik hem woedend aan te staren.