Zichtloos

Joris Olivier

Verdiept in mijn diepste gedachten
vond ik mijzelve denkend aan weleer,
toen jij je ongewild van mij keerde,
ik tevergeefs op terugkeer wachtte.

Eenzaamheid toen ontstak,
alleen leegte, waarin jij ontbrak.
Jij toen ver van mij verkeerde,
Ë‹k alleen op herin’ring teerde.

Nevelduister onttrok al ‘t zicht,
elke stap geschiedde ongericht,
toekomst lag in verleden tijd,
voortgaan ‘n verloren strijd.

Berusting ’t enige mij nog rest.
Al doe ik oprecht mijn best,
doel ontbreekt in mijn bestaan,
leef zichtloos in blinde waan.