Vrede lievend

Valentijn

Gisteren verscheen langs mijn raam
De duivel in eigen persoon
Hij vroeg met grimmige gebaren
Zeg, ken je me niet meer

Zijn rode ogen keken dwars door mijn huid
Zagen de barsten in mijn hart
Ben ik wel het goede toegenegen
Of is mijn stem te zacht en laf

Ik heb ze wel gehoord hoor
Die kreten om te bijten
Te verdelgen en te doden
De vijand naar de strot te grijpen

Ontkennen heeft geen zin
Dat iedereen nog deels reptiel is
Weet ik dit dier voor altijd op te sluiten
Zijn gegrom in liefde om te buigen?