De dichter denkt

elze schollema

In slechts één taal
verricht de dichter zijn poëzie
en kladt vervreemde woorden
voor zich uit en spelt verdoemenis
met tekens uit den vreemde

*****************************

Hoe dicht is de nacht
als tonen van weemoed
zich buigen over verzoening
waar eens het zwaard gespleten
persoonlijkheden achterliet in het moeras
waar de dood ogenschijnlijk niet bestond

En gemorste behoeftes gaan kwijlen wanneer
het zaad wellustig langs mijn benen glijdt
en zich verhardt totdat het leven korstig
wordt weg gewreven en de lust
zachtmoedig is verweven in het lot

Het lot dat mondiaal
het stelsel van gelijkheid voedt
is het baken van elke patriot
die opgebaard
zijn laatste strofe eer aandoet