Wolken
Ook in de wolken herkende ik
het zweven en stromen. We
kwamen aan bij een moment
zo pril en klein dat het een
glinsterende traan kon zijn
Maar toen we er samen naar
keken, bloeide er een gouden
bloem met een groot hart en
een glimlach naar de zon
Langs de hemelhoge steel
belandden wij op een plek
waar van alles gebeurde
We speurden van links naar
rechts, dichtbij en ver, tot
in onze ooghoeken. En soms
hadden we regie, los van elkaar
probeerden als een rots te staan
zichtbaar te worden als een berg
Met onze voeten in het water
van de oceaan waar de vissen
gedoemd zijn en nooit zullen
spreken, dolend tussen lege
tekstballonnen. Want wie kent
het geheim onder het oppervlak?
En voor wie blijft dat verborgen?
Ik duik onder, zolang als ik durf,
drijf uit. En kijk naar de wolken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-08-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Marten Janse (Actief sinds: 08-03-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wolken’ van Marten Janse zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.