Gedoofd licht

Joris Olivier

Avond maakt plaats voor nacht,
maan houdt nauwlijks wacht
in laatste zichtb’re kwart,
zilvren sterren in ’t hemelzwart.

In zijn sponde ligt d’oude ter neer,
zijn gedachten zijn niet meer.
Zijn hart loopt op de leste benen,
uit d’ogen dra ’t licht verdwenen,

verduisterd levenslicht gedoofd,
eeuwig van ’t verstand beroofd.
Wat eens was nu voorbij,
tijd deint voort in eindeloos getij.