Mijn kinderen en de pijn

Mandy

Het doet me pijn
Niet wetend wat te doen
Het zijn mijn kinderen
Maar ze hebben geen fatsoen
Disrespect en verwijten
Terwijl ik alles op alles heb gezet
Alles en meer te hebben willen doen
Maar mijn kids zijn in verzet
Het doet pijn
Om ze buiten te sluiten
Maar heb nog een kleintje
En voel alsof ik dit niet kan uiten
Bang voor de concequenties
Dus niet wetend wat te doen
Soms vraag ik me af wat er is fout gegaan
Waren ze nog maar net als toen
Met respect en manieren
Op weg naar liefde en geluk
Maar nog voor hun vader overleed
Ging alles allemaal stuk
Maar het doet me pijn
Het is mijn bloed
Maar wat ik ook doe
Ik hun ogen doe ik niets goed
Opgeven is niet voor mij weggelegd
Maar wat moet ik anders doen
Het liefste pak ik ze beet
Laat ze niet los en geef ze een zoen
Hun maken hun eigen keuzes
En het contact is verloren
Kon ik me maar net zo gelukkig voelen
Als toen ze werden geboren
Lieve kleine mannetjes
Onschuldig en zo klein
Die ervoor zorgden
Dat ik niet meer alleen zou zijn
Hopeloos is het juiste woord
Voor de situatie zoals het nu is
Ik wil ze helpen
Maar het is geen kattenpis
Ik kan ze niet meer helpen
Ik raak mezelf daarmee kwijt

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht 

Geplaatst op: 18-02-2024

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Mandy (Actief sinds: 27-09-2019)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Mijn kinderen en de pijn’ van Mandy zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.