Dat was mijn oma

Vincent Oostrijck

Dat was mijn oma

Als kind eind jaren zeventig
Zat ik als jongen
Bij mijn oma op schoot
De Tour de France was op TV
Mijn oma hield van wielrennen
Ze legde mij alles uit
Met geduld, liefde en enthousiasme
Alles van de kopgroep tot de gele trui
De wielerhelden van die tijd
We knipten plaatjes uit oude kranten
Deden ze in mijn mooie plakboek
Dat ik nog steeds heb
Dankzij mijn lieve oma
Werd wielrennen mijn favoriete sport

Later werd ze ziek
Ze kreeg een zwaar herseninfarct
Na een operatie raakte ze voor altijd
Verlamd aan een kant
Ze zat altijd in haar rolstoel
Ze verheugde zich enorm
Als we op bezoek kwamen
Haar goede arm stevig
Om mijn kleine schoudertjes
Ik knuffelde haar altijd
Ik voelde dat ze verdrietig was
Dus ik knuffelde haar extra lang
Omdat ze daar zo van genoot
En ergens denk ik nu
Dat daar mijn sterke affiniteit
Met kwetsbare ouderen begon
Je zou kunnen zeggen
Wanneer ik nu als vrijwilliger
Mijn tijd en mijn aandacht geef
Aan deze mensen in nood
Ik nog steeds dat jongetje ben
Die voelt mijn oma heeft het zwaar

Lieve oma
Ik wil er zijn voor jou
Omdat lieve oma
Ik zoveel van je hou
Ben je verdrietig
Voel je je alleen
Heb je me nodig
Dan kom ik nu meteen