ZUYLENS VOLKJES

Han Messie

Ergens in Breda 's grote tuin vol graven
staan, keurig opgestapeld, woningen
van wilde bijen; ronde openingen
in 't hout bergen woelige werkhaven.

De diertjes zoemen rond om zich te laven
aan bloemen, die stil opbeurend zingen
tot mensen, die hier overdenkingen,
door vrolijke bloei geleid, verhalen.

Nectar zuigen en stuifmeel verspreiden
sterken het oord van rust na 't aardse leven;
honing voor zich mogen werksters bereiden.

Teer vliesvleugelrijk zal immer streven
de hof "Slaap der Opstanding" te verblijden
met kleurig, lieflijk geurend beleven.