Vroedmeesterpad

Paul Duyvesteyn

Hij scharrelt schuchter rond over gortdroge grond,
in schaduwluwte van een boerenschuur
Hij moet bescherming bemachtigen, uit noodvrees voor naburige uilen
In een deels over de schuur hangende eikenboom,
verschuilt een uilennest onder bollig bladerdek
Hij hoort piepende gonzende geluidjes
van een handjevol hongerige uilkuikens

Overal is het land dor en droog,
geen verblijf voor een veilige nachtrust
Hij ruikt rijk vocht, een plaats waar hij verlangend vertoeft
Op zijn korte pootjes waggelt hij muurwaarts,
gebruikmakend van schaduwdonkerte

Hij klimt kalm tegen de muur omhoog
Dankzij kleverige poothechthaartjes heeft hij goede grip
Zo belandt hij uiteindelijk uitgeput in een vochtige dakgoot
Vergenoegd kruipt hij bevend onder een bergje natte eikenbladeren
en valt in een lichte snelle slaap

Hij wordt opgeschrikt door neerstrijken van een kraai
op de roestige rand van de dakgoot
Kraaise staartbewegingen bij landen
doen beschermende eikenbladeren opwaaien
Hij ligt nu kwetsbaar open en bloot in de goot

Kordaat kruipt hij op kraaienrug,
vindt veiligheid onder verendek
Zodra de kraai opvliegt klemt hij zich volhardend vast
en steekt zijn kopje boven zwart vederen omhulsel uit
Met zijn donkere pupillen verlustigt hij zich volop in panoramisch uitzicht
Door klapwiekende kraaizwenking
glijdt de vroedmeesterpad in een smotsig slootje