Nabijverleden

Paul Duyvesteyn

Het zijn duistere nachten die wolken verbergen in nabijverleden
Eenzame wandelaars keren traag terug van een nachtelijke tocht
Zij verrijken zich met kennis van donkerte en vochtige lucht
Hun voetstappen weerkaatsen tegen schrale boomschorsen
Komt er een einde aan deze onderlinge verbondenheid
Zijn het schampere zonnestralen die glinsterend groen blad verlichten
De nieuwe dag draalt om wederom zijn zorgen te dragen
Aangekomen in dorpdrukte rusten zij op stekelig gras
Vermoeid om zich heenkijkend denken zij terug aan hun verenigd verleden
Daar staan zij op, loom slenterend door haaghoge zijwegen
In schaduwen van opkomend licht weerspiegelen straatlantaarns op hun bedauwde wangen