Als Zes Maanden In Getal

Willem Bernardus Tijssen

Als zes maanden in getal,
Het jaar half zijn weg gaat,
En het nieuwe semester geven zal,
Zie je zwaluwen zwermen,
Over de geel-groene zomerbermen;
Zie je de klaprozen blozen,
En zich tussen het onkruid verpozen.
Zie je de natuur zolang naar binnen gericht,
Zich vermommen met zijn zomerse gezicht.
En tonen alle bloemen heel verwaand,
De kleuren pracht van de juni-maand.

Als zes maanden in getal,
Het jaar half zijn weg gaat,
Met wat het de natuur nu geven zal,
Zie je het leven uit zijn holen kruipen;
Zie je dynamiek in plaats van verkrampte stuipen;
zie je de zon schijnen op het aardse zomerzoet,
Om de aarde te spoeden, opdat het de aarde voedt.
En onttrekken de bijen niet het zout aan de aarde,
Maar het zoete van de juni-waarde.

Als zes maanden in getal,
Het jaar half zijn weg gaat,
En ik wederom voor zijn charme val;
Zie ik wat minder mijn menselijke muizenissen;
Zie ik wat minder de dingen die nog missen;
zie ik niet om naar bittere tegenspoed.
Lavend aan het juni-zoet,
Ontstaat bij mij het idee:
" het leven valt in juni toch wel mee."