GGZ klinieken sluiten

Evelyn Dijkstra

Te complex, te moeilijk, te duur.
Heel het leven al in gevecht
met je omgeving, je ervaringen en jezelf.
De boodschap van langer wachten voelt extra zuur.

Wat ben ik dan nog waard?
Zit men nog wel op mij te wachten?
Moet ik nog wel mijn best doen?
Nu ik de druk van mijn bestaan op

vrienden en familie niet kan verzachten.
Alleen omdat ik veel pech heb gehad
ben ik psychisch hard gevallen in een diep gat.
Nu moet ik weer wachten en hopen,

hopen op een behandelplek.
Waar ze me veiligheid bieden,
waar eindelijk enige heling zal geschieden.
In de tussentijd blijf ik gek,

gek van mezelf en gek van het wachten.
Alsof ik mezelf al niet genoeg kon verachten.
Gek van het smachten naar die steeds maar
zeldzamer klinische behandelplek.