Leven tijden Corona

Leo Wim Cornel





Corona

Leven tijdens Corona:

Zij liggen “Alleen” !
Voelt als steen.
Door merg en been.
Koud-Hard-Hart.
Wie, die ‘t hebben.
Zij die gaan.
Uit ons bestaan.
HET lijden.
Zij laten los.
Verslagenheid.

Naasten moeten.
Op “afstand” Groeten.
Met aller beste zorg.
Toch gaan zij heen.
Oneindige leegte.
Hartverscheurend.
Peilloos verdriet.
Het leven valt in ‘t niet.
Gedragen pijn, met
indrukwekkende sterkte.

Maar ondanks alles
en met wat geluk
op 1,5 meter
zijn wij er nog.
We hebben elkaar.
Edoch, waar ?
In ons hart.
Dat volop klopt.
Voor een ieder.
Boven alles
Niets liever.

Met de wetenschap:
Actueel, en deel:
8 jan’21 HET vaccin.
Dat is te begin.
niet vh einde.
Maar “het nieuwe
einder”.


Zmn 17dec 2020

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 17-12-2020

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Leo Wim Cornel (Actief sinds: 05-09-2016)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Leven tijden Corona ’ van Leo Wim Cornel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.