Bloesems in Watermaal

Zywa

Deze straat in wonderland
een laan van roze wolken
moet wel het einde zijn

van de gewone wereld, hier
begint het geluk en ginds
moet wel de poort zijn

maar daar wil ik nog niet heen
Laat me langzaam lopen en genieten
van bomen vol roze koeken

Laat me wegvliegen
uit pijn en misselijkheid
uit de heilige drie-eenheid

van mijn gedachten, mijn
organen en de rest, mijn
wanhoop, verdriet en angst

voor het onverdraaglijke
Laat me in de wolken lopen
Laat het bloesems blijven regenen