zin in het leven
onder het grijs van jaren
sluipt in mijn hoofd
een minuscuul propje
dat stil en even maar
mijn tijd en leven stopt
in diepe slaap gevallen
word ik langzaam wakker
in een kamer die ik niet ken
met rondom mij geschaard
vreemde gezichten aan bed
doctoren verrichten wonderen
met aandacht en medicijnen
slopen zij wat mij verlamd
het dammetje in mijn hoofd
dat mijn zijn zo belemmert
terwijl ik woorden zoeken moet
exploderen woordeloos de emoties
tot gedwongen de aanvaarding
mij de strijdlust wakker maakt
omdat ik nog niet klaar ben hier
dat ik nu even hulp nodig heb
bij het aankleden en verzorgen
het staan ook en het lopen
laat ik mij even aanleunen nog
tot ik ook dat weer zelf kan
in de warm gegeven aandacht
van de loten die ik voeden mocht
verdampen angst en frustratie
terwijl langzaam maar gestaag
ik weer grip krijg op mijn lijf
het geduld op de proef gesteld
vormen zich in vele vette letters
de woorden en zinnen van vreugde
die mij luid en duidelijk zeggen laten
ik altijd nog plezier in leven vindt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-09-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Geschreven voor Mien van der Schilden (87) na een beroerte (september 2020).
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zin in het leven’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.